HISTORIA

II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Pawła II mieści się w budynku zbudowanym w latach 90. XIX wieku wg projektu legnickiego architekta, J. Walthera. Inwestorem była gmina ewangelicko – augsburska. Obiekt powstał na potrzeby 8-letniej Ewangelickiej Szkoły Ludowej. W czasie II wojny światowej mieścił się tu prowizoryczny szpital, a w latach 1945-1946 Powiatowy Urząd Repatriacyjny ( PUR).

We wrześniu 1947 roku znalazła w tym budynku siedzibę Szkoła Podstawowa towarzystwa Przyjaciół Dzieci, w której dyrektorem został Stanisław Wnuk.

W 1950 roku Prezydium Powiatowej Rady Narodowej i Zarząd Powiatowy TPD wystąpił z propozycją zorganizowania 11-letniej szkoły pod zarządem TPD, na bazie istniejącej już szkoły podstawowej. Kuratorium Okręgu Szkolnego we Wrocławiu zaakceptowało projekt i powierzyło realizację zadania panu Janowi Mieczysławowi Bartoszyńskiemu, który jako nowo mianowany dyrektor ( akt mianowania z dnia 15 sierpnia 1950r.) zobowiązany został do skompletowania kadry nauczycielskiej i przeprowadzenia naboru do klasy ósmej ( czyli pierwszej licealnej). W ten sposób powstała w Dzierżoniowie druga szkoła średnia o charakterze ogólnokształcącym, co było, niewątpliwie, związane ze stałym wzrostem ludności w mieście i w powiecie.

Inauguracja II LO odbyła się 1 września 1950 roku o godzinie 830 Naukę rozpoczęło wtedy 42 uczniów ( 26 dziewcząt i 16 chłopców); grono pedagogiczne pracujące w klasach licealnych liczyło zaledwie 5 osób. Byli to: dyrektor – Jan Bartoszyński, nauczyciele- Janina Gąska, Leokadia Conio (lub Coniewa) Tamara Fraszczyńska i Stanisław Ostaszewski. W październiku 1950roku przybyła do grona pani Anna Ryszkowska, a od 1951 roku, panowie Henryk Świnka i Kazimierz Martychowiec.

Pod wpływem sugestii władz powiatowych PPR, które wyraziły nadzieję, że „nowa szkoła stanie się kuźnią kadr partyjnych”, powstał Związek Młodzieży Polskiej (ZMP). W 1952roku w poniemieckiej sali widowiskowej przy ulicy Daszyńskiego urządzono salę gimnastyczną, w tym samym roku powstało w szkole Towarzystwo Przyjaźni Polsko- Radzieckiej (TPPR) oraz koło Młodych Przyjaciół ZSRR Od marca 1951 roku działał też w szkole, liczący 58 osób, Zespół Pieśni i Tańca.

Pierwszy egzamin dojrzałości odbył się w 1954roku, który zdało 15 abiturientów. Rozpoczął się nowy etap w rozwoju szkoły o pełnym cyklu edukacyjnym.

Pozyskano (z nadania Miejskiej Rady Narodowej) teren przyległy do budynku szkolnego wraz z boiskiem sportowym, co wraz z salą gimnastyczną, stworzyło korzystne warunki do zorganizowania koła sportowego. Stało się to z inicjatywy nauczycieli wychowania fizycznego – Teresy i Włodzimierza Koźbiałów. Na uwagę zasługuje działalność spółdzielni Uczniowskiej o wdzięcznej nazwie „ Pszczółka”, której opiekunami byli kolejno Kazimierz Martychowiec, Janina Muzyka i ( aż do likwidacji spółdzielni) Elzbieta Ponikwia. Warto podkreślić , że czasy „Pszczółki”, to lata od 1959 do1990 roku.

W roku 1960 tworzą się szkolne Struktury Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS) praz powstaje Młodzieżowe Koło Ateistów i Wolnomyślicieli, które, nawiasem mówiąc, nie, nie przetrwało zbyt długo, bo, jak stwierdził jeden z działaczy, „ miało w szkole wielu przeciwników zarówno wśród profesorów , jak i uczniów.

W 1961 roku nadano II Liceum Ogólnokształcącemu imię Jana Hempla ( tablicę ku jego czci wmurowano już w 1961 roku), przedwojennego komunisty, ofiary czystek stalinowskich w Związku Radzieckim ( w roku 1993 zrezygnowano z tego patrona). Również w 1964 roku nastąpiło oddzielenie szkoły podstawowej od liceum. Powstały dwie samodzielne placówki – Szkoła Podstawowa nr 9 ( umieszczona w budynku przy ulicy Kopernika) oraz II Liceum Ogólnokształcące (mieszczące się do dziś w budynku przy ul. Garncarska1. II LO liczyło wówczas 17 oddziałów, i zatrudnionych na pełnym etacie 28 nauczycieli, czterech pracowało w niepełnym wymiarze.

W 1966 roku szkoła otrzymała sztandar, na którym widniało hasło: „Idziemy naprzód, tworzymy życie nowe.”

W roku 1976, z inicjatywy miejskich władz oświatowych, za zgodą Kuratorium Oświaty i Wychowania w Wałbrzychu, powstaje Zespół Szkół, w skład którego weszły II LO oraz Liceum Ekonomiczne i zasadnicza Szkoła i Zasadnicza Szkoła Zawodowa (które mieściły się w budynku II LO już od roku szkolnego 1962.

Dyrektorami Zespołu Szkół są kolejno Anna Michniacka (1986-85), Barbara Zarówna (1985-1991). Funkcję wicedyrektora przyjmuje w rok 1979 ( pełniąc ją do dziś) absolwent II LO i WSP w Opolu, Szczepan Kieroński. W czasach Zespołu Szkół było zawsze dwóch wicedyrektorów, pełnili ją, obok p. Kierońskiego, kolejno: Leszek Bajorski, Władysław Bąk i Maria Żygadło.

Kiedy Liceum Ogólnokształcące pozostawało w „symbiozie” ze szkołami ekonomicznymi, można było zaobserwować swoistą marginalizację LO i coraz większą dominacje „ekonomika”. Nauczyciele, uczący w klasach ogólnokształcących obawiali się obniżenia poziomu nauczania (zaczęło przybywać uczniów o przeciętnych zdolnościach), dlatego po burzliwej batalii ostatecznie Kuratorium OiW wyraziło zgodę na rozdzielenie szkół (likwidację zespołu i 1 września 1991r II Liceum Ogólnokształcące ponownie rozpoczęło działalność jako samodzielna szkoła średnia. Jej dyrektorem został Henryk Matuszczyk, a zastępcą Szczepan Kieroński. Rozpoczął się nowy rozdział w historii szkoły, a dynamiczny rozwój zaczął się dopiero po ostatecznym opuszczeniu budynku przy Garncarskiej przez „Ekonomik” co nastąpiło 1 września 1993 roku. Lata 90., to systematyczny wzrost popularności szkoły, coraz większa ilość oddziałów, brak problemów z naborem, pozyskiwanie nowych, dobrze przygotowanych nauczycieli.

Powstaja klasy autorskie: w roku szk.1991/92 – o profilu biologiczno- chemicznym (inicjator nauczycie biologii, Jolanta Sobol ). W roku szkolnym 1992/93- o profilu ekologicznym (inicjator nauczyciel biologii, Mariusz Miernicki); w roku szkolnym 1993/94 – o profilu informatycznym (inicjatorzy Szczepan Kieroński i Roman Krajewski). W roku 1996 z inicjatywy nauczycieli języka angielskiego, Danuty Sutowicz i Andrzeja Rogowskiego utworzono klasę z rozszerzonym programem języka angielskiego, a w roku 1997 z inicjatywy nauczycieli języka niemieckiego – Elżbiety Ponikwii i Marcina Perlińskiego powstała klasa z rozszerzonym programem języka niemieckiego.

Ważnym elementem w historii lat 90 była współpraca szkoły z zagranicą. Od 1990 roku do 2001 trwała wymiana młodzieży dzięki kontaktom ze szkołą w Ginsheim-Gustawsburg w Hesji, a przez trzy lata ( połowa lat 90.) nasza szkoła współpracowała, na podobnych zasadach, jak ze szkołą niemiecką- z angielską szkołą w Brewe w Walii. Odpowiedzialnymi za wymianę młodzieży byli E. Ponikwia, A. Nowelli (wymiana niemiecka) oraz D. Sutowicz i A. Rogowski (wymiana angielska).

Wraz z rozwojem szkoły pod względem edukacyjno- wychowawczym zmieniały się także warunki pracy, wystrój wnętrz i wyposażenie gabinetów. Systematycznie remontowano i rozbudowywano odpowiednie pomieszczenia.